3
سلام آجیا خوبید؟
انقده کار بهم میدن که وقت نمیکنم بشینم ناهار بخورم.
چه برسه مثل قدیم بیام و پست بزارم.
حتی وقت نمیکنم بخونم پستاتونو.
انقده ازم کار میکشن که 2روز پیش نزدیک بود بشینم رو زمین و از دستشون گریه کنم.
حس میکردم الانه که نتونم خودم رو کنترل کنم و یه چی بهشون بگم.
اینطوری اعصابمو خرد میکنن، میرم خونه با همه دعوام میشه.
طاقت شنیدم یه بالا چشمت ابروئه رو ندارم.
درکم هم نمیکنن.
اینا به کنار.
داره دو هفته میشه که مهدی رو ندیدم.
چهارشنبه میاد.
اما چه فایده؟
مامان و بابام رفتن شهرستان برای چیدن گردوها و ...
اگه من و مهدی یکم بمونیم خونه ی خودمون، آجیا میگن باز مهدی رو دیدی ما رو یادت رفت.
ننه هم از اونور میگه معلوم نیست کجا رفتن نمیان اینجا.
آجیا میگن ما از خدامونه برید خونه ی خودتون و اینجا نیاید.
اما میدونم دیگه.
بعدش میخوان بگن باز مهدی رو دیدی و ...
خیلی دلم پره.نه؟
الان هم مسئولمون نیست و یکم دیر میاد اومدم یه چی بنویسم.
یه اکانت اینستاگرام درست کردم تو گوشیم.
سرکار که هستم گاهی یه عکس از اونجا میزارم.
تنها سرگرمی این روزای من شده.
خیلی دلم میخواست تا از شمال رسیدم بیام و از خاطراتم بگم.
از افسردگی بعد سفرم.
خخخ
نشد.
فکر کنم واقعا دارم افسرده میشم.
شاید هم شدم.
دلیل اصلیش دوری از مهدی و دوری از وبلاگم که کلی بهش وابسته بودمه.
دوستون دارم.
ببخشید منو
بووووس
بدرووود
